Projekt aktualizowanej normy 303-5:2018 wprowadza szereg nowych elementów do wymogów normy poprzednio obowiązującej – zarówno w sferze wymogów emisyjno-ekologicznych, jak również sprawności urządzeń grzewczych. Nie brak też szczegółowych wytycznych dla producentów kotłów, dotyczących m.in. budowy urządzeń z uwzględnieniem określonych materiałów, w tym połączeń blach kotłów oraz innych np. dotyczących testów bezpieczeństwa, czy zasad napowietrzania kotłowni.
Urządzenia badane pod kątem spełniania wymogów projektu normy 303-5:2018 będą poddawane nowym testom. Nowością będzie też badanie poboru energii elektrycznej przy uwzględnieniu mocy minimalnej, nominalnej oraz w trybie postoju. Po raz pierwszy użyty zostanie termin efektywności sezonowej, który można sprowadzić do sprawności użytecznej – parametru bliższego warunkom, panującym podczas realnego użytkowania kotła w porównaniu do warunków laboratoryjnych.
Dotychczasowe badanie parametrów emisji szkodliwych substancji (CO, pyłów, organicznych związków gazowych) zostanie poszerzone o pomiar emisji związków azotu (NOX). W normie 303-5:2012 wszystkie parametry emisji z wyjątkiem pyłów, są badane przy nominalnym oraz 30% obciążeniu kotła. W europejskim projekcie normy 303-5:2018 określa się sezonowe parametry emisji. Wymagania te muszą być spełnione dla średniej ważonej wartości, uzyskanej dla znamionowej mocy cieplnej (z wagą 0,15) i przy 30% znamionowej mocy cieplnej (z wagą 0,85).
W przypadku kotłów z automatycznym podawaniem paliwa określono następujące progi emisyjności, dotyczące sezonowego ogrzewania pomieszczeń:
2. Emisje cząstek stałych nie mogą przekraczać 40 mg/m3
3. Emisje organicznych związków gazowych nie mogą przekraczać 20 mg/m3
4. Emisje tlenków azotu, wyrażone jako ekwiwalent dwutlenku azotu, nie mogą przekraczać 200 mg/m3 w przypadku kotłów na biomasę oraz 350 mg/m3 w przypadku kotłów na paliwa kopalne.
Urządzenia KOSTRZEWY spełniają wymogi projektu normy EN 303-5:2018. Skąd ta pewność? Czeski Instytut Badawczy Przemysłu Maszynowego – jednostka certyfikacyjna, zrzeszona w międzynarodowej organizacji „Association for Acreditation” – potwierdza, że spełniają one wymogi dyrektywy Ecodesign, której zasady praktycznego wdrożenia określa właśnie EN 303-5:2018.
Szukając kotłów, które zainstalujemy w ramach programów dotacyjnych, warto przyjrzeć się certyfikatom, którymi legitymują się urządzenia poszczególnych marek krajowych. Przeglądając listę „powietrze Małopolska” można spotkać się z dużymi dysproporcjami w zakresie kluczowych informacji, dotyczących urządzeń. Duński Instytut Technologii oraz Czeski Instytut Badawczy Przemysłu Maszynowego informują, że metoda badania opiera się na normie 303-5.
https://powietrze.malopolska.pl/wp-content/uploads/2018/05/Badnia-KOMFORT-EKO-LUX.pdf
https://powietrze.malopolska.pl/wp-content/uploads/2018/03/ecoDesign-Grant-24-ED-Brunatny-2-files-merged_5a9c5537d917f.pdf
Dlaczego krajowe jednostki badawcze nie podają takiej informacji? Oto dwa pierwsze przykłady z małopolskiej listy.
https://powietrze.malopolska.pl/wp-content/uploads/2018/04/Badania-i-Bio.pdf
https://powietrze.malopolska.pl/wp-content/uploads/2018/03/certyfikat_25kW_5a9c563e7f146.pdf
W przypadku badań certyfikacyjnych kluczową sprawą jest metoda badań. Akredytacja, udzielana krajowym instytutom przez Polskie Centrum Akredytacji, precyzyjnie określa metodologię badań. Dopiero unifikacja sposobu badań zapewnia miarodajność wyników i daje klientowi możliwość dokonywania porównań parametrów emisji, charakteryzujących poszczególne urządzenia. Póki co, brak informacji o stosowanej metodzie badań w krajowych certyfikatach tej możliwości nie daje.