Pellet to przetworzone odpady drzewne (trociny, wióry, zrębki), sprasowane pod wysokim ciśnieniem. Proces ten zachodzi bez udziału jakichkolwiek dodatkowych lepiszczy, dzięki obecności ligniny w drewnie. Lignina jest złożonym związkiem chemicznym odgrywającym rolę kleju pomiędzy poszczególnymi komórkami, włóknami celulozowymi.
Do produkcji pelletu wykorzystuje się zarówno drewno liściaste, jak i iglaste. Zazwyczaj, drewno iglaste stanowi ok. 70 % wykorzystywanego surowca, drewno liściaste resztę. Gatunki drzew twardych, jak np. buk, mają niższą zawartość ligniny (ale wyższą wartość opałową), niż drzewa miękkie, jak popularny świerk. Odpady pochodzące z różnych gatunków drzew miesza sie ze sobą starannie, aby zapewnić jednorodną zawartość ligniny.
Zalety paliwa
- łatwe, czyste i bezpieczne w użytkowaniu
- ekonomiczne w stosunku do innych paliw
- korzystne dla środowiska (jego spalanie nie powoduje emisji CO2, ilość tego gazu uwalniana do środowiska w procesie spalania jest równa ilości pobranej przez spalaną roślinę w czasie wzrostu)
- łatwe w dystrybucji i przechowywaniu
Pellet przeznaczony do ogrzewania domostw powinien być pozbawiony szkodliwych zanieczyszczeń. Gwarancją jakości jest deklaracja producenta pelletu potwierdzająca klasę paliwa według normy EN ISO 17225−2. Worki na pellet powinny być odpowiednio oznakowane – tj. zawierać nazwę producenta, znak towarowy normy oraz klasę paliwa (taki obowiązek narzuca art. 20 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej). Jeśli worki nie zostały oznakowane, dystrybutor paliwa powinien udostępnić deklarację producenta informującą o klasie pelletu według normy EN ISO 17225−2.
Na workach z pelletem spotkamy różne oznakowania.
Oto najczęściej powtarzające się:
Do „rozszyfrowania” znaków niezbędna jest podstawowa wiedza o klasach jakości pelletu. Norma EN ISO 17225−2 wyróżniająca w przypadku zastosowań pelletu do użytku domowego i komercyjnego klasy: A1, A2, B, wyraźnie precyzuje rodzaj surowca stosowanego do produkcji pelletu, jego kaloryczność oraz jego parametry fizyczne i chemiczne (te ostatnie są bardzo istotne z punktu widzenia ochrony środowiska).
- Najwyższej jakości pellet klasy A1 powstaje z pni drzew oraz pozostałości drzewnych, nie poddanych obróbce chemicznej.
- Pellet klasy A2 produkowany jest z konarów, gałęzi, kory, a także odpadów drzewnych, nie poddawanych obróbce chemicznej.
- Najniższa klasa B – powstaje z drewna z lasów, plantacji (np. wierzba energetyczna), drewna pierwotnego, produktów ubocznych i pozostałości z przemysłu drzewnego.
Poszczególne klasy certyfikowanego pelletu różnią się między sobą zawartością popiołu.
- A1 – zawartość popiołu ≤ 0,7 %, kaloryczność ≥ 16,5 kJ
- A2 – zawartość popiołu ≤ 1,2 %, kaloryczność ≥ 16,5 kJ
- B – zawartość popiołu ≤ 2 %, kaloryczność ≥ 16,5 kJ
O czym należy pamiętać kupując pellet, a na co uważać?
Postarajmy się zapewnić czyste paliwo do kotła c.o. - tj. wyprodukowane w 100 % z biomasy np. drewna. To zwiększy szansę na wieloletnie i bezawaryjne użytkowanie kotła na pellet. Bądźmy ostrożni podczas zakupów, bo nie każdy pellet dostępny na rynku jest „czysty” i bezpieczny dla naszego urządzenia.
Czym może być zanieczyszczony pellet?
Nieuczciwi producenci pelletu stosują domieszki w postaci mielonych płyt meblowych lub zmielonego plastiku (frakcja palna odpadów). Płyty wiórowe, MDF czy HDF zawierają ok. 10% żywic formaldehydowo−mocznikowych, melaminowych lub fenolowych oraz ich mieszanin, parafiny i laminaty. Nawet niewielka domieszka takich materiałów zanieczyszcza powietrze i przyspiesza korozję palnika kotła oraz przewodu spalinowego.
Jaki wpływ na kotły i palniki ma zanieczyszczony pellet?
Pellet z płyt drewnopochodnych obniża trwałość kotła, emituje 10 razy więcej tlenku węgla oraz podwyższone ilości dwutlenku siarki oraz dwutlenku azotu, które w kontakcie z powietrzem i choćby odrobiną wilgoci (wilgotność pelletu < 10%) nabierają żrących właściwości, powodując przyspieszoną korozję stali w kotle, co może doprowadzić do uszkodzeń urządzenia.
Kupujmy pellet z pewnego źródła. Takie paliwo zagwarantuje wieloletnie, bezawaryjne użytkowanie koła c.o.